ប្រវត្តិខេត្តកំពង់ឆ្នាំង

ប្រវត្តិខេត្តកំពង់ឆ្នាំង 

 ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ដែលស្ថិតនៅភាគកណ្តាលនៃប្រទេសកម្ពុជា មានប្រវត្តិសាស្ត្រដ៏សំបូរបែបដោយទីតាំងភូមិសាស្ត្រ និងឥទ្ធិពលវប្បធម៌របស់វា។

ប្រវត្តិសាស្ត្របុរាណ៖ តំបន់ជុំវិញក្រុងកំពង់ឆ្នាំងមានប្រជាជនរស់នៅតាំងពីបុរាណកាលមកម្ល៉េះ ដោយភស្តុតាងបង្ហាញពីការតាំងទីលំនៅរបស់មនុស្សសម័យដើម និងការអភិវឌ្ឍន៍កសិកម្ម។ វាជាផ្នែកមួយនៃអាណាចក្រខ្មែរដែលរីកដុះដាលពីសតវត្សទី៩ដល់សតវត្សទី១៥។ ទីតាំងយុទ្ធសាស្ត្រក្នុងតំបន់តាមបណ្តោយបឹងទន្លេសាប និងទន្លេមេគង្គបានធ្វើឱ្យវាក្លាយជាមជ្ឈមណ្ឌលពាណិជ្ជកម្ម និងដឹកជញ្ជូនដ៏សំខាន់។

សម័យអាណានិគម៖ ក្នុងសម័យអាណានិគមបារាំង ដែលចាប់ផ្តើមនៅចុងសតវត្សន៍ទី ១៩ កំពង់ឆ្នាំង ដូចជាប្រទេសកម្ពុជាភាគច្រើនត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងសហភាពឥណ្ឌូចិនបារាំង។ រដ្ឋបាលអាណានិគមបានជះឥទ្ធិពលដល់អភិបាលកិច្ច និងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធមូលដ្ឋាន ប៉ុន្តែក៏បានណែនាំបច្ចេកទេសកសិកម្មថ្មី និងឱកាសអប់រំផងដែរ។

ក្រោយឯករាជ្យ៖ បន្ទាប់ពីកម្ពុជាទទួលបានឯករាជ្យពីបារាំងនៅឆ្នាំ ១៩៥៣ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំងបានបន្តក្លាយជាតំបន់កសិកម្មដ៏សំខាន់ ជាពិសេសសម្រាប់ដំណាំស្រូវ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ខេត្តនេះបានប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម (១៩៧៥-១៩៧៩) ដែលជាពេលវេលាមួយដែលសម្គាល់ដោយការលំបាក និងការបំផ្លិចបំផ្លាញយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរនៅទូទាំងប្រទេសកម្ពុជា។ ប្រជាជនក្នុងតំបន់បានជួបប្រទះនឹងការឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំងដោយសារតែការផ្លាស់ទីលំនៅដោយបង្ខំ និងការប្រហារជីវិតយ៉ាងច្រើន។

សម័យទំនើប៖ ក្នុងមួយទសវត្សរ៍ថ្មីៗនេះ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំងបាននិងកំពុងងើបឡើងវិញ និងការអភិវឌ្ឍ។ កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងក្នុងការកសាងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធឡើងវិញ កែលម្អផលិតភាពកសិកម្ម និងការលើកកម្ពស់វិស័យទេសចរណ៍ គឺជាចំណុចស្នូលនៃកំណើនរបស់វា។ 

ខេត្តនេះត្រូវបានគេស្គាល់ដោយសារគ្រឿងស្មូន សិប្បកម្មប្រពៃណី និងទេសភាពដ៏ស្រស់ត្រកាល រួមទាំងបឹងទន្លេសាប។ កំពង់ឆ្នាំងសព្វថ្ងៃនេះ គឺជាតំបន់ដែលរួមបញ្ចូលគ្នានៃបេតិកភណ្ឌប្រវត្តិសាស្ត្រ និងការអភិវឌ្ឍន៍ទំនើប ដោយបន្តវិវឌ្ឍខណៈដែលរក្សាបាននូវប្រពៃណីវប្បធម៌របស់ខ្លួន។